ژان ماری گوستاو لوکلزیو برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۲۰۰۸ است. در رمان «بیابان»، او، در جوشش زبان خود که از حد می‌گذرد، از خواننده می‌خواهد در خلق اثر مشارکت کند. این امر در اندیشه‌ی لوکلزیو نقشی کلیدی دارد؛ از نظر او خواننده به جامعه‌ای تعلق دارد که اثر را تولید می‌کند. پس زبان او که همزمان هم عینی است و هم ذهنی، هم واقع‌گرا و هم جادویی، خواننده را خواه‌ناخواه به هیجان می‌آورد و در خلق داستان دخیل می‌کند.
