“… پرآوازه ترین نمایش در تاریخ تئاتر ژاپن، هم کابوکی و هم عروسکی، که الهام‌بخش نمایش‌ها، فیلم‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی بیشماری شده است. این محبوبترین نمایش مردم ژاپن داستانی است از وفاداری سامورائی‌ها.” تاریخ ژاپن کمبریج، جلد چهارم، ص ۷۵۸٫
داستان چوشینگورا بر مبنای یک واقعه‌ی تاریخی است، که در آن ۴۷ رونین، سامورائی‌های بی‌مخدوم، به کین‌خواهی ظلمی که بر فرمانده آن‌ها رفته است متحد می‌شوند و با فداکردن همه چیز- عشق، خانواده، آبرو، زندگی، از عامل فروپاشی خاندان فرمانده‌شان انتقام می‌گیرند. داستانی از زنجیره‌ی: ظلم، عدالت، کین‌خواهی و، از همه برتر، وفاداری در جایگاه بزرگترین انگیزه برای تحرک انسانی. داستانی که مانند نمایشنامه‌های شکسپیر، تعابیر گوناگونی می‌پذیرد: در سال‌های ۱۹۲۰ میلادی، نمادی از مقاومت در برابر قدرتی که با ارعاب حکومت می‌کند، در سال‌های ۱۹۷۰ میلادی نماد مقاومت شهروندانی که از فساد مالی سیاستمداران بیزاراند و همیشه، در بحران‌های اقتصادی، نماد مبارزه‌ی رونین‌های شغلی، کارجویان، در برابرِ کارفرمایان.
علی فردوسی، مترجم این اثر بزرگ، دارای درجه‌ی دکترا در جامعه‌شناسی در سال ۱۹۸۵ میلادی از دانشگاه پنسیلوانیا است. او پس از پنج سال کار در دانشگاه‌های کالیفرنیا (برکلی و لوس انجلس)، از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۷میلادی نخست به عنوان استاد مدعو در دانشگاه مطالعات خارجی توکیو و سپس کارشناس بین‌المللی در رادیو تلویزیون ملی ژاپن مشغول به کار بوده است. او اکنون استاد و مدیر گروه تاریخ و علوم سیاسی در دانشگاه نوتردام دو نامور ایالت کالیفرنیا است. ترجمه‌ی چُوشینگورا به فارسی دومین ارمغان او از سفر ژاپن است. پیش از آن ترجمه‌ی فارسی یادنامه‌ی شُونکین، اثر نویسنده‌ی بزرگ ژاپنی جونئیچیرو تانیزاکی، از وی به چاپ رسیده است.
