جامعه فرهیخته‌گان ایران سرشار از سوء تفاهم‌هاست. نویسندگان، هنرمندان و دانشمندان کم و بیش با شک و تردید به آثار یکدیگر نگاه می‌کنند. این نگاه تا آ نجا می‌رود که کمتر می‌توان آثاری مشترک در بین این حوزه‌ها دید. یک فیلم تخیلی، یک داستان علمی، یک رمان درباره جنگ. این مشکل کم و بیش همیشگی جامعه روشنفکری ماست : دور بودن و بی‌اعتمادی. همان چیزی که همگرایی را در این جامعه تاکنون ناممکن ساخته است.
کتاب پیشِ رو، آورده‌ای بی‌نظیر است، محصول همگرایی دلخواسته جامعه ایران امروز است و همان چیزی است که ایران فردا به آن نیاز دارد : ادبیات توسعه. ترویج علم و دانش‌های نوین و تفکر علمی محتوایی است که افسانه پادشاه و ریاضیدان آن را هدف دارد.
در این کتاب دو استاد برجسته در نمایش و ریاضی، با نگرشی همسو، نمونه‌ای نو از ادبیات توسعه را به نمایش گذاشته‌اند که نمونه‌ای بسیار جذاب است. پادشاهانِ مغرور بی‌نیاز از دانش و خرد و بی‌نیاز از دانشگران روزگار می‌گذرانده و می‌گذرانند، اما این انسان با ابزار دانش و خرد است که روزنه‌های کوچک پرسش و معما را به افق‌های باز دانایی می‌رساند…