شابک: 9786002123008
هایکوی کلاسیک
هایکوی ژاپنی جهان کوچکی است مرکب از هفده هجا . در این دایره محدود ، شاعران هایکو می توانند گه‌گاه از طریق چیزهای گذرنده ، از راه چیزهای پیش پا افتاده ، نیم نگاهی به جاودانگی می اندازند .
هر شاعر بزرگی ، ژاپنی یا دیگری ، به عقیده ی من هنرمند هایکو اندیش است ، مثلا شاعر عارف ، ویلیام بلیک ، مثل شاعر هایکوسرای سنتی ، می توانست جهان را در کف دست ببیند ، می توانست عالم را در گل صحرایی کوچک کنار راه تصور کند …
۳۰۰,۰۰۰ ریال
ناموجود
برچسب: ع پاشایی, هایکوی کلاسیک, یوزورو میورا
درباره این کتاب
کتاب های ویژه
-
-
روشنای فریبا ۹۰,۰۰۰ ریال
یک‌صد سروده در ایران و هند
من محصول عشقم؛
گواهش آن‌که بودم،
این که هستم.
کتاب روشنای فریبا یک مجموعه شعر از سروده‌های جناب آقای محمدناصر مودودی می‌باشد. در این کتاب صد شعر زیبا و احساسی وجود دارد که آقای مودودی آن‌ها را در ایران و یا در سفر خود به هند سروده‌اند. سروده‌ها بسیار ظریف و دل‌نشین می‌باشند و چون از دل برآیند، بر دل نشینند . . .
چشم‌هایم چهقدر زیباست
و اندام دلپذیرت
که شاهکاری آسمانی‌ست…
محبوب من
مرا با دست‌های تو بود که سرشتند
و تو را هم برای تسلّای من آفریده‌اند
صدایم کن
و آه که من چقدر دلتنگم.آزاد رویه
۱ نتوان از خَمِ گیسوی تو
۲ نمی‌دانم چه خواهم کرد؟
۳ چشم هایت چقدر زیباست
۴ به آسمان بیندیش
۵ جاجی مدوز تایبادی را
۶ در انتظار کشتی
۷ صبحگاهان که خورشید
۸ چندان که می‌روی
۹ آ نیک به ا ین گفت
۱۰ چشمی گشاده بودیم با هم
۱۱ رشادتت را آزمون می‌کنند
۱۲ باز، دستی برون آمده از میانِ مه
۱۳ شکستنیست قلب‌هایمان
۱۴ از کوه فرو می‌لغزی
۱۵ دریاچه‌ام بزرگ است و
۱۶ من کوچکم در تاریخ در جغرافی
۱۷ شب به خیر
۱۸ باد می زد و شاخه ی نا زکم
۱۹ پنبه ی سردِ بی تو بود ن را
۲۰ سیرِ ساکت صعود
۲۱ شانه به شانه
۲۲ مهم نیست
۲۳ جوها به درو آمده بودند
۲۴ می تابی آن چنان که
۲۵ این چه زمستانیست
۲۶ آن راز گفتنی نبود
۲۷ نه به جا بنشین
۲۸ هیچّی محلم نذارین
۲۹ جز تو نخوانده‌ام
۳۰ دستم میانِ این‌همه دست
۳۱ چو ابرها می‌گذرم
۳۲ بر شانه‌ها ی باد
۳۳ هوا ابریست
۳۴ نه چندان به لبخند
۳۵ سزای تو ای نگونگی نبود
۳۶ یک شد به وقت بامدا د
۳۷ خوابم خیا لِ توست
۳۸ می‌زند باد بر قلبم
۳۹ یک روز آمدنش به خواب
۴۰ دیدم تو را
۴۱ صدایم می زند
۴۲ ابر می شود
۴۳ گفتم باشد ظهر بیاید
۴۴ زشت می‌زند به پهلویم
۴۵ و پنج رفت از چهلکلاسیک
۱ دوست دار م در فراقت
۲ عجب آرام و بی فریادم امشب
۳ ای دوست مهیا کن
۴ این غصه م را
۵ من زاد هی این دردم
۶ ما را ندا بر آمد
۷ صدهزاران گل
۸ این دل آش فته
۹ مهربانان را
۱۰ بلبلا عیش بهاران
۱۱ هیچ آیا شود این
۱۲ باز در خاطر ما
۱۳ سوخته ام، سوخته‌ام
۱۴ ای ترک عا لم سوز من
۱۵ باز آمدم، با ز آمدم
۱۶ دیرگاهی ست از اینم ساله
۱۷ شهسواری که فلک
۱۸ مستیم و طربناکیم
۱۹ خدا را گوش دارید ای رفیقان
۲۰ امروز دریا می‌رویم
۲۱ خبر آمد
۲۲ سنگین سنگین برادر
۲۳ ای عاشقان، ای عاشقا ن
۲۴ وفای عشق تو را
۲۵ تو همان لذت خامو ش و
۲۶ چون ماهِ گل‌عذارم
۲۷ میانِ بوسه‌ی من
۲۸ بزن به پرد ه ی برف
۲۹ نظر نمی‌کند و
۳۰ رها که می کنی
۳۱ مرا به دوره بیَنگیز
۳۲ تو بودی و من
۳۳ میرسد وقتی که
۳۴ بعدِ عمری
۳۵ ای شاهد
۳۶ دل با دگرا ن دادی
۳۷ حریف یک دله می جستم
۳۸ والله که این روز
۳۹ ای عشق بیا
۴۰ گنجشک به جنگ با تریلی
۴۱ آسوده ترین مرتبه
۴۲ تنگ است دلم
۴۳ خوبه که نیستی ببینی
۴۴ جانم فتاده زیر ساطور
۴۵ دانسته می‌آید که گاهی
۴۶ تمام مامِ جهان
۴۷ هر شب به یاد گیسویت
۴۸ نگفتنم نه شباهت
۴۹ تو نمی‌مانی و من نیز
۵۰ خدا که عاقبتم را
۵۱ چون مرد کوچکی
۵۲ مرا عهدی به جانان است
۵۳ اگرچه بند طلایی‌ست
۵۴ چنان به روی زمین
۵۵ اگرچه اصل امیدم
سه چهارگانه -
تاجران ۱۲۰,۰۰۰ ریال
در این نمایشنامه که قصه‌ای تئاتری است، داستانی به طور همزمان و به دو گونه برای تماشاگران تعریف می‌شود: سخنان راوی (تنها متنی که در این کتاب آمده) و سلسله ای از صحنه‌های صامت. راوی زنی است که داستان مشکلات روزمره‌اش را می‌گوید: درد کمرش، رویاهای زن همسایه و دوستش، کارخانه‌ی محلی که در آستانه ی نابودی است، از جنگ ممکن. آیا روایت او حکایت روزشمار بدبختی ست؟ اما صحنه‌هایی که اجرا می‌شوند و متن راوی به تنهایی گویا نیستند؛ این صحنه‌ها سخنان راوی را تکمیل و گاهی در ذهن مخاطب سوال ایجاد می‌کنند.حرف های راوی موضوعی ساده ندارند. گاهی صحنه‌هایی که اجرا می‌شوند، سخنان او را تکذیب می‌کنند.تضمینی در اعتماد به راوی نیست. این حکایت با پوچ‌گرایی راوی تعریف می‌شود. فراهنجار در واقعیت نفوذ می‌کند و رفتار اشخاص با گفته‌ها و عرف عمومی در تناقض هستند. هنرمندان این افسانه ی تئاتری، با اعمال طعنه‌آمیز و تراژیک، به یک کمدی سیاه روی صحنه جان می‌بخشند.
-
شاخ نبات ۱۵۰,۰۰۰ ریال
دلت خوش است ای صاحب فال؟/ پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت/ آدم اشتباه می‌کند، مثل آن سنگ که از بام خانه، فرود را سقوط کرد…/ خوشبختی فراموشی‌ست، خوشبختی لحظه‌ی مفرحی ست که نیز و هم نصایح فوق را/ به جوی بفروشم
مجموعه‌ی شعر «شاخ نبات» سولماز نراقی با الهام از فالنامه‌های حافظ سروده شده است. سولماز نراقی، فارغ‌التحصیل رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه علامه‌طباطبایی، فعالیت‌های حرفه‌ای خود را در سه حیطه شعر، موسیقی و خط با تمرکز بر برقراری پیوند میان تظاهرات بصری، موسیقایی و ادبی کلام دنبال می‌کند. وی می‌نویسد: "سرودن این مجموعه برمی‌گردد به دوره‌ای که پاکت‌های کوچک فالنامه را با علاقه و توجه بیشتری دنبال می‌کردم. در آن وقت بیش از هر چیز شکاف آشکاری که از حیث زبان و جهان‌بینی میان دو متن همجوار – یکی شعر حافظ و دیگری تفسیر عامیانه‌ی آن – می‌دیدم بازیگوشی شاعرانه‌ام را تحریک می‌کرد تا چیزی بنویسم که یک راست در بطن این شکاف بیتوته کند با زبانی وامدار هر دو متن… هدف از خطاطی متن، اجرای زیباتر و به تعبیری «خوشگل»تر کلام- به رسم مألوف- نبوده است، بلکه بیش از هر چیز برآن بوده تا دیالوگی بصری را با متن برقرار سازد. در راستای این هدف کوشیده‌ام از امکان‌های مغفول مانده‌ی خط و همه‌ی چیزهایی که به حکم سنت، دورریز و چرک نویس تلقی می‌شوند و به حکم مدرنیسم، منسوخ، بهره‌برداری زیباشناسانه کنم".
-
تا به حال دیدگاهی ثبت نشده است.