در حال نمایش یک نتیجه
یکی از پارادوکسهای آثار آندری تارکوفسکی این است که توامان بسیار روس و بسیار جهانی هستند. سوژههایی که او بدانها میپردازد ویژگیای فرهنگی (حتا متافیزیکی) دارند که میتواند در برخورد اول تماشاگر را مرعوب کند، اما دیدن فیلمهایش یکی از پربارترین تجربههای حسی به شمار میرود و در مخاطب خاطراتی از زندگی یا رویاهای خودش را بیدار میکند. برای مثال آینه منبعی بیپایان از بازگشت به عالم عینی و تقریبا فیزیکیِ کودکی است. زندگی تارکوفسکی میدان نبردی است برای اثری ناتمام. او پسرِ شاعرِ بزرگ آرسنی تارکوفسکی است که در مدرسهی سینمایی مسکو تربیت شده و با کودکی ایوان (برندهی شیر طلای ونیز ۱۹۶۲) و سپس با آندری روبلف تبدیل به یکی از برجستهترین سینماگران سینمای شوروی از نگاه تمام جهانیان شده است.
فهرست
مقدمه
کودکی بزرگ میشود : کودکی ایوان، آندری روبلف
ترک مادر جایز نیست : سولاریس، آینه
مردان در راهاند : استاکر
محو شدن پدر، تجلی عمل : نوستالیگا، ایثار
زندگی نامه
فیلم شناسی