برایان فریل یکی از شاخص‌ترین نویسنده‌هایی است که در حوزه‌ی ادبیات انگلیسی معاصر کار کرده است. کار او بر پایه‌ی نگاهی شاعرانه پی‌ریزی شده و برای بیان ایده‌های دشوارش نوعی زبان تئاتری ساخته و آن را بسط داده است. این زبان دراماتیک به واسطه‌ی احساسات شاعرانه‌ی وسیع‌تری که ما در نمایش‌نامه آن‌ها را بازمی‌شناسیم، بیان می‌شود. برایان فریل آگاهی ما را تقویت می‌کند و این امکان را به ما می‌دهد که وضعیت انسانی و طنز نهفته و تناقض‌های موجود در عصر خود را درک کنیم. نگاه شاعرانه‌ی او چنین است.

این نمایش‌نامه سه شخصیت دارد و از چهار تک‌گویی تشکیل شده است. به باور نویسنده نمایشنامه همزمان بازنمایی سیمای شرافتمندانه‌‌ی هنرمند و چهره‌ی فریبکارانه‌ی اوست. ما با چهره‌ی هنرمندی روبرو هستیم که در مقام یک شمن، کلاه‌بردار، دروغگو، بازیگر، زبان‌باز و در نهایت بلاگردان به ما معرفی می‌شود. علاوه بر چهره‌ی تناقض‌آمیز شخصیت اصلی شفابخش، ما با روایت‌هایی چندگانه و متناقض هم مواجه‌ایم.