دلت خوش است ای صاحب فال؟/ پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت/ آدم اشتباه می‌کند، مثل آن سنگ که از بام خانه، فرود را سقوط کرد…/ خوشبختی فراموشی‌ست، خوشبختی لحظه‌ی مفرحی ست که نیز و هم نصایح فوق را/ به جوی بفروشم

مجموعه‌ی شعر «شاخ نبات» سولماز نراقی با الهام از فالنامه‌های حافظ سروده شده است. سولماز نراقی، فارغ‌التحصیل رشته زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه علامه‌طباطبایی، فعالیت‌های حرفه‌ای خود را در سه حیطه شعر، موسیقی و خط با تمرکز بر برقراری پیوند میان تظاهرات بصری، موسیقایی و ادبی کلام دنبال می‌کند. وی می‌نویسد: "سرودن این مجموعه برمی‌گردد به دوره‌ای که پاکت‌های کوچک فالنامه را با علاقه و توجه بیشتری دنبال می‌کردم. در آن وقت بیش از هر چیز شکاف آشکاری که از حیث زبان و جهان‌بینی میان دو متن همجوار – یکی شعر حافظ و دیگری تفسیر عامیانه‌ی آن – می‌دیدم بازیگوشی شاعرانه‌ام را تحریک می‌کرد تا چیزی بنویسم که یک راست در بطن این شکاف بیتوته کند با زبانی وامدار هر دو متن… هدف از خطاطی متن، اجرای زیباتر و به تعبیری «خوشگل»تر کلام- به رسم مألوف- نبوده است، بلکه بیش از هر چیز برآن بوده تا دیالوگی بصری را با متن برقرار سازد. در راستای این هدف کوشیده‌ام از امکان‌های مغفول مانده‌ی خط و همه‌ی چیزهایی که به حکم سنت، دورریز و چرک نویس تلقی می‌شوند و به حکم مدرنیسم، منسوخ، بهره‌برداری زیباشناسانه کنم".