بهزاد

این نمایشنامه روایت رویارویی مردی ثروتمند با انسان فقیر خانه به دوشی ست که سعی می‌کند به زور در زندگی مرد ثروتمند رسوخ کند و زندگی منظم او را از مسیر روزمره اش خارج کند. داستان در ورودی ساختمان محل زندگی مردی ثروتمند که سردبیر روزنامه است اتفاق می افتد؛ شبهنگام  وقتی این سردبیر موفق قصد دارد وارد خانه اش شود، مردی فقیر و آواره اجازه نمی دهد در شیشه ای و سنگین ساختمان بسته شود. این شب پر تنش و طولانی زمانی به پایان می رسد که مرد بی چیز اما متکی به تقدیر، فردی را که همه چیز دارد از مسیر زندگی منظم خود خارج می‌کند و حقایق حیرت انگیزی را در مورد زندگی خصوصی او آشکار می‌سازد.

اگر در یک جمله کانه کو میسوزو را معرفی کنیم، این می‌تواند بهترین جمله در مورد کانه کو باشد: «کانه کو، شاعر لطافت کودکانه.»
شعر کانه کو خواننده‌اش را به فضای کودکی خویش می‌برد و او را آن چنان با خود همراه می‌کند که گویی خواننده دوران کودکی خویش را تجربه می‌کند. با آن که شعر کانه کو مربوط محیطی دیگر، فضا و زمانی متفاوت از آنی است که خواننده در آن هست، اما احساسات شعر کانه کو از ورای حصار این همه تفاوت‌ها و فاصله‌ها عبور می‌کند و در دل خواننده اثر می‌گذارد. عناصر درونی و ژرف انسان‌دوستانه که در این اشعار نهفته است آن را از بند زمان رهانیده و جهانی می‌کند.

کاش کوه شفاف بود
آن وقت می‌توانستم
توکیو را از پشت آن ببینم
همانند برادرم که با قطار به توکیو رفت
کاش آسمان شفاف بود
آن وقت می‌توانستم
پشت آن، خدا را ببینم
همانند خواهرم که فرشته شد
این شعر با آن که نزدیک به صد سال پیش در ژاپن سروده شده است، اما هر خواننده غیر ژاپنی نیز با آن ارتباط برقرار می‌کند. احساس دل‌تنگی، حس مشترک بنی‌آدم است. حس دل‌تنگی ناشی از دوری از دو عضو خانواده که یکی به توکیو رفته و امکان دیدارش نیست و دیگری رخت از این جهان فروبسته و پیش خدا رفته است.
جنبه نرمی و لطافت شعر کانه کو را می‌توان متاثر از فرهنگ زنانه ژاپن دانست. فرهنگی که نرمش و لطافت خاص خود را دارد که در دیگر عناصر فرهنگی ژاپن از قبیل گل‌آرایی، باغ ژاپنی، مراسم چای سبز خوری، پرده نقاشی‌ها و اوریگامی‌های متنوع نیز خود را نشان می‌دهد. جنبه لطافت کودکانه شعر کانه کو مختص وی است که در شعر دیگر شاعران سرزمین آفتاب تابان به اندازه اشعار کانه کو نمود ندارد.
در مجموعه قبلی شعر شاعران معاصر که به نام «برگی در سایه» از همین انتشارات دیبایه به چاپ رسید، چند نمونه از شعر کانه کو را معرفی کردم. بسیاری از خوانندگان ایرانی شعر کانه کو شعرهای وی را لذت‌بخش توصیف کردند. این امر مرا بدان داشت که دنبال مجالی برای معرفی بیش‌تر این شاعر و اشعار لطیفش به خوانندگان ایرانی و فارسی‌زبانان باشم.
از اشعار این مجموعه در کتاب‌های درسی ژاپن نیز تدریس می‌شود. نیز آهنگ‌سازان ژاپنی برای بسیاری از اشعار کانه کو، آهنگ درست کرده‌اند. اشعار کانه کو تا دهه هشتاد در ژاپن هم ناشناخته بود تا این که بر اثر تلاش نویسنده کودک به نام یازاکی سه تسواو، اشعار کانه کو در سال ۱۹۸۴ چاپ می‌شود و بلافاصله نام وی برزبان‌ها می‌افتد.
مجموعه حاضر که در یک جلد از طرف انتشارات جولای ژاپن به چاپ رسیده است، همانند ترجمه مجموعه شعر «برگی درسایه»، بخشی از اشعار مربوط به دوران زندگی کوتاه شاعر است.

من، پرنده کوچک و زنگوله
من اگر بال هم بزنم
نمی‌تونم پرواز کنم
پرنده مثل من نمی‌تونه بدوه
من اگه بدنمو تکون هم بدم
نمی‌تونم صدای زنگوله رو دربیارم
عوضش زنگوله و پرنده
به اندازه من آواز بلد نیستن
من، پرنده کوچک و زنگوله
هرکسی جای خودش خوبه!

این شعر بی‌شک در دل هر خواننده‌ای نفوذ می‌کند. شعر کانه کو پرستش چیزهای کوچک، ضعیف، بی‌نام و بی‌فایده است. هر چیزی که در روی سیاره زمین است شامل این پرستش است. دوست داشتم از احساس خوانندگان از خواندن شعرهای کانه کو باخبر می‌شدم. من عاشق شعرهای کانه کو هستم و خوشحال خواهم شد تعداد بیش‌تری از خوانندگان با این اشعار آشنا شوند. احساسی که کانه کو میسوزو از آن حرف می‌زند در قلب همه هست. می‌توان با خواندن این آثار آن احساسات را کشف کرد.